Op uitnodiging van IQPC (International Quality Performance Center) als “distinguished speaker” naar de GOVTECH Asia 2009 conferentie in Singapore. Deze werd van 27 – 28 april 2009 gehouden in het Grand Copthorne Waterfront Hotel aan de Singapore River. Was samen met een Deen de enige Europeaan, de andere sprekers waren afkomstig uit uit omringende landen in Azie en uit de VS. Vind het een eer om in het Walhalla van e-Goverment te spreken, het was immers Singapore dat midden jaren negentig met de overheidsportal ingericht naar levensgebeurtenissen internationaal voorop liep.
Het programma bevat alle gangbare onderwerpen. Opvallend veel aandacht voor het thema cloud computing, aantrekkelijk wegens de kostenbesparing maar problematisch wegens risico’s zoals beveiliging van data. Ook blijkt open source software aantrekkelijk voor ontwikkelingslanden met veel verschillende talen (zoals in Azie), omdat de grote software bedrijven daar geen markt in zien.
Ben met name gevraagd om over eParticipatie te spreken. Nog een andere lezing is daaraan gewijd, door iemand van de Universiteit van Singapore. Die beperkt zich echter tot de klassieke e-democracy. Ga daarom vooral in op web 2.0 en interactiviteit, en betoog dat beschikbaarheid van internet nog geen gebruik betekent. Vraag is niet hoe de overheid moet proberen de burger bij de overheid te betrekken, maar omgekeerd hoe zij kan leren open te staan voor en in te spelen op de behoeften en initiatieven vanuit de samenleving. In dat kader past veel aandacht voor transparantie, empowerment, keuzevrijheid en open overheidsdata.
Heb in het vliegtuig (reis duurt 13 uur) het boek “De eeuw van Azie” gelezen waarmee professor en voormalig diplomaat Kishore Mahbubani vorig jaar veel publiciteit kreeg. Hij beschrijft overtuigend waarom en hoe Azie het Westen voorbij gaat streven, omdat het beter is toegerust voor de gevolgen van de globalisering. Constateert dat vooral Europa daar nog geen goed antwoord op heeft. Werkt verder de interessante stelling uit dat de opkomende Aziatische economieen bewust voorrang geven aan economische verandering (perestroika) boven politieke openheid (glasnost) om daarmee een middenklasse tot stand te brengen die de basis is voor welvaart. Volgens hem hebben China en India geleerd van de fouten van Rusland. Heb met mijn reis gehoor gegeven aan de oproep die hij in zijn boek doet: “Om te begrijpen hoe deze nieuwe wereld eruit kan zien, zouden meer westerse burgers Aziatische steden moeten bezoeken. Als ze naar Sjanghai, Singapore of Dubai zouden gaan, zouden ze onmiddellijk de nieuwe eilanden van moderniteit begrijpen die overal in Azie ontstaan.”
Helaas kun je met een kort bezoek in het kader van een conferentie niet echt een goed beeld te krijgen. Singapore is een van de vier ‘Aziatische tijgers’ die een enorme sprong voorwaarts hebben gemaakt. Sinds de onafhankelijkheid 50 jaar geleden en nadat het zich heeft losgemaakt van Maleisie, is het dankzij een (verstandig) geleide economie van arme kolonie tot rijk land uitgegroeid. De keerzijde is dat de persoonlijk vrijheid aan beperkingen onderhevig is (zoals regulering internet) en allerlei overtredingen zwaar worden beboet. De stadstaat maakt een welvarende indruk door het gedisciplineerde gedrag en de schone openbare ruimte. Dat geldt ook voor buitenwijken zoals Little India. Opvallend is dat er ondanks de hoge temperatuur en vochtigheid nergens insecten zijn, niet aan het water en zelfs niet tijdens de nachtsafari in het regenwoud van de Singapore Zoo bij grens met Maleisie.
Electronic Road Pricing functioneert er al jaren naar tevredenheid. De taxi is een goedkoop vervoermiddel, vooral in hert centrale deel van de stad (colonial en business district) waar merkwaardig genoeg geen metro komt. Overigens doet het verkeer tamelijk onrustig aan door de hoge snelheid en het voortdurend van rijbaan wisselen. Prijzen liggen omgerekend op de helft van wat wij gewend zijn, eten in een lokaal restaurant kost vrijwel niets. De kredietcrisis is niet merkbaar in de bouw die blijkens de herrie overal onstuimig doorgaat, wel in de haven waar honderden schepen liggen te wachten op betere tijden tot handel weer aantrekt.